Τρίτη 21 Αυγούστου 2012

Life is a sequence of moments all called NOW

Πέρσυ στα γενέθλιά μου θυμάμαι χαρακτηριστικά τη μαμά μου να μου λέει: "Είσαι πολύ μικρή για να ζεις με πρέπει" και μου άρεσε τόσο που το σημείωσα κι όλας για να μην το ξεχάσω (σε φάση: αυτό θα το γράψω να το λέω) και όταν το θυμόμουν το εφάρμοζα. Έχει βέβαια κανά μήνα τώρα που πάτησα τα πρώτα (και τελευταία) -σι και ήταν λες και με πάτησε κι εμένα κάτι. Αποχαιρέτησα τα ξέγνοιαστα χρόνια της εφηβείας και δεν ξέρω καν σε ποια αντίστοιχη κατηγορία συγκαταλέγομαι πλέον. Ήταν μην μπει αυτό το 2άρι εκειπέρα...και άλλα τέτοια παρανοϊκά.(p.s. σίγουρα εκτίμησα το ένα και συμβολικό κεράκι στην τούρτα που μου έφεραν οι φίλοι μου) Tώρα βέβαια που ωρίμασε η σκέψη μέσα μου και εγώ γενικότερα (μουαχαχα)-και ψάχνοντας αφορμές για να μη διαβάσω-είμαι έτοιμη να ξεσκονίσω αυτό εδώ το παρατημένο πλην επιζόν blog.
Με τη σχεδόν σοφία που με διακατέχει λοιπόν πλέον και με την ψευδαίσθηση που σου δημιουργούν τα γενέθλια (όπως και η Πρωτοχρονιά)..ότι είναι κάτι παραπάνω από μια μέρα σαν όλες τις άλλες, που αποτελεί σημείο εκκίνησης για κάτι καινούριο, για μια αλλαγή ή που απλώς ευνοεί τον επαναπροσδιορισμό στόχων και κοσμοθεωριών..στα φετινά μου έθεσα ένα νέο μότο. Αποφάσισα να κάνω κάθε μέρα κάτι που δεν έχω ξανακάνει. Και πριν το πεις υπερβολικό ή αδύνατο αν λίγο το σκεφτείς..είναι πανεύκολο! Αρκεί να δίνεις σημασία και στα πιο μικρα πράγματα. Τις περισσότερες μέρες ως τώρα δεν κάνω καν κάτι επίτηδες..απλώς στο τέλος τούς σκέφτομαι τι ήταν αυτό το διαφορετικό που δεν είχα ξανακάνει. Μ' άρεσε γιατί κάνει και τις πιο βαρετές μέρες να φαίνονται πιο σημαντικές, τους δίνει μεγαλύτερη αξία και σε κάνει να εκτιμάς περισσότερο. Oυσιαστικά κάθε μέρα κάνεις καινούρια πράγματα χωρίς να το συνειδητοποιείς..και δε χρειάζεται να είναι πάντα κάτι παράνομο, ανήθικο, ακριβό, εθιστικό, απίθανο ή να παχαίνει..αλλά ακόμα και το πιο απλό, όπως να δεις μια ταινία για πρώτη φορά ή να παραγγείλεις ένα ποτό που δεν έχεις ξαναπιεί. Και τώρα που είπα ποτό, λογικά ξέρεις το I have never-είναι το παιχνίδι με το ποτό που λες κάτι που δεν έχεις κάνει ποτέ και όποιος το' χει κάνει πίνειEίναι σαν ο στόχος σου να είναι να αυξήσεις τις πιθανότητες να πιεις σε αυτό το παιχνίδι (αν και περιορίζονται αυτά που έχεις να πεις όταν έρχεται η σειρά σου..πέρα από τα καφροάρρωστα που πετάνε μερικοί μερικοί).
Αφού τώρα δοκιμάσεις να κάνεις κάτι για πρώτη φορά, μπορεί τελικά..να μη σ'αρέσει, αλλά τουλάχιστον θα ξέρεις πώς είναι (να λείπουν παρακαλώ οι συνειρμοί για το ότι ο πραγματικός άντρας είναι αυτός που "δοκίμασε" και δεν του άρεσε) ή να σ'αρέσει τόσο που να γίνει κι αυτό κομμάτι της καθημερινότητάς σου..χωρίς αυτό να ακυρώνει την όποια μοναδικότητά του. Αυτό δεν είναι στην τελική που κάνει κάποια πράγματα στη ζωή μας συνήθεια; Το ότι μας αρέσουν και θέλουμε να τα επαναλαμβάνουμε. Και αυτά κάποτε τα ΄κανες για πρώτη φορά (προφανώς).
Για 'μένα έχει ξεκαθαρίσει πλέον ότι το θέμα είναι να μαζεύεις εμπειρίες, γιατί είναι αυτές που σε διαμορφώνουν..από τις πιο μικρές, καθημερινές μέχρι τις μεγάλες εμπειρίες ζωής και από το πιο χαζό μέχρι το σημάντικότερο πράγμα. Σίγουρα φαίνονται σημαντικότερες όταν προκύπτουν από προσπάθεια και κούραση και αφού τις κυνηγήσεις, γιατί όσο μεγαλύτερη είναι η πρόκληση τόσο μεγαλύτερο είναι το συναίσθημα αφού την πετύχεις..αλλά είναι και πολλές μικρούλες, γλυκούλες που θυμόμαστε και νομίζω αξίζουν το ίδιο.
Μπορεί να φρικάρεις με τα γενέθλια (το παθαίνουν και νορμάλ άτομα μη νομίζεις) γιατί σου θυμίζουν ότι μεγαλώνεις (έστω και τόσο)..και νομίζω κανείς δε το θέλει, ή γιατί τα βλέπεις σαν deadline μέχρι το οποίο έπρεπε να έχεις πετύχει κάτι ή να είσαι κάπως απροσδιόριστα σημαντικότερος, μάλλον λόγω ηλικίας. Μπορεί όλα έχουν ημερομηνία λήξης..αλλά καλώς ή κακώς δεν τη διαλέγεις πάντα εσύ! Τελικά ίσως είναι καλό να χρησιμοποιείς αυτές τις μέρες για να αναθεωρείς τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεσαι και βλέπεις τα πράγματα και να συνειδητοποιείς τι και ποιος είναι πραγματικά σημαντικός..αλλά ως εκεί. Αυτό μπορείς να το κάνεις οποιαδήποτε μέρα του χρόνου, είναι όλες ιδιαίτερες αρκεί να τις δεις έτσι! Απλώς τα γενέθλια είναι μάλλον μια αφορμή να μαζέψεις όλα τα αγαπημένα σου πρόσωπα μαζί και για 'μένα αυτό είναι που τα κάνει να μ' αρέσουν..γιατί και σύμφωνα με τη θεωρία 125. Δεν έχει σημασία που σε πετυχαίνουν οι σημαντικές στιγμές της ζωή σου. Σημασία έχει με ποιούς τις μοιράζεσαι. Όπως και να 'χει, στο τέλος αυτό που θυμάσαι κάνοντας το rewind και αυτό που αποτυπώνουν οι φωτογραφίες(που σε βοηθάνε να θυμάσαι) είναι στιγμές. Όμορφες ή άσχημες υπήρξαν και ήταν αυτές οι εμπειρίες που σε έκαναν όποιον είσαι σήμερα :)

4 σχόλια:

  1. με προβλημάτισες στον ήδη προβληματισμό μου, αλλά με την καλή την έννοια. λίγο το θέμα των γενεθλίων και των deadlines , λίγο ο Αγγελάκας για μουσική υπόκρουση, δε θέλω και πολύ για να μου βγει το άι συχτήρ προς ένα κομμάτι του κοινωνικού μου περίγυρου.. συγχύστηκα κι ηρέμησα ταυτόχρονα! gracie y arrivederci!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @xontrogato χαίρομαι που σου προκάλεσα κι άλλες σκέψεις και ρίξτο και το άη συχτήρ σου, καμιά φορά χρειάζεται! prego y ciao bella!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @andrik Σ΄ευχαριστώ πολύ :D Kαλώς ήρθες!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή