Tάσειs φυγήs..

 Ίσωs είναι η εξεταστική(καλά τι ίσωs αυτήν την κατηγορώ ανοιχτά), ίσωs είναι το event για το Ποσείδι στο facebook(χτύπα το attend σου!..και αs σταματήσω με τα greeklish), ίσωs είναι η λίστα με τα Summer Universities τηs Aegee, μπορεί και τα κορίτσια που μου στείλαν τιs προσφορέs του 18-24 για Κωνσταντινούπολη ή τα σουβενίρ φίλων απ' τα πρόσφατα ταξίδια τουs(αντί να λέω κι ευχαριστώ..), ίσωs-με ακόμα λιγότερεs πιθανότητεs-τα Εrasmus που πρέπει να αρχίσουμε σιγά σιγά να δηλώνουμε..αλλά θέλω όσο ποτέ να φύγω. Νομίζω το σύμπαν με "τσιγκλάει" προκλητικότατα! Και δεν σου λέω ούτε να φύγω, να εξαφανιστώ, να χαθώ από προσώπου γηs, ούτε να "φύυγω" προφανώs, χτύπα ξύλο(οι τάσειs παραμένουν φυγήs), ούτε να ξενιτευτώ, να γίνω μετανάστρια, να αναζητήσω στα ξένα αυτή τη ριμάδα την καλύτερη ποιότητα ζωήs-αν και αυτό το βλέπω να μην αργεί πολύ-(και κάπου εδώ μπορεί να πέσει το soundtrack.."άπονη ζωή" και τα συναφή)..ένα ολιγοήμερο, έστω, ταξιδάκι σε έναν όμορφο προορισμό είχα στο μυαλό μου..που δυστυχώs, για τον έναν ή τον άλλο λόγο, δεν-μου κάθεται. Είναι σίγουρα κι αυτό που όταν διαβάζειs μπορείs να σκεφτείs τα πάντα πέρα απ' αυτό στο οποίο αναφέρεται το βιβλίο που κρατάs..αλλά είναι κι αυτή η αίσθηση που σου δίνει κάθε ταξίδι. Μπορεί να μου αρκεί ακόμα και το πριν..για τον ενθουσιασμό και την ανυπομονισία του να παs ή το μετά για την ανανέωση του αέρα και τηs διάθεσηs και την εμπειρία ή ευχάριστη ανάμνηση που σου μένει(ναι αποκλείω το ενδεχόμενο του να μην είναι ευχάριστη..δεν μου χει τύχει..πριν απ' αυτή τη δήλωση τουλάχιστον). Όπωs και να 'χει ξεφεύγειs, και η ελευθερία που σε κάνει να νιώθειs είναι..αξία ανεκτίμητη(..είπε η τηλεορασόπληκτη). Το κατάλαβα και όταν πριν λίγεs μέρεs με ρώτησαν τι θέλω σίγουρα να κάνω στη ζωή μου και η πρώτη μου σκέψη και απάντηση ήταν "Ταξίδια".. Η έλλειψη timing μου βέβαια είναι γνωστή, είναι η παρέα που δε "θέλει" να συνδιαστεί, αισθάνομαι κι ότι πιέζομαι(και οκ παραγωγικό άνχοs και θεωρίεs, αλλά δεν πιστεύω ότι λειτουργώ όντωs καλύτερα υπό πίεση..δυνατό παράδειγμα και το συγκεκριμένο φανερά πιεσμένο κείμενο, σαν από αγχωμένο ημερολογιο) ή και πιέζω-καταστάσειs,άτομα- ίσωs ζω και λίγο εκτόs πραγματικότηταs που κάθομαι και σκέφτομαι προορισμούs, βαλίτσεs κλπ. Αλλά και 'συ δεν το χειs σκεφτεί; ..άλλωστε ο καλύτεροs φίλοs μου μου είπε ότι where is a will there is a way(δεν είναι Άγγλοs, απλά τα σπάει)!

P.S.: Το μόνο σίγουρο είναι ότι η εξεταστική μου έχει κάνει κακό!..εκτόs του ότι αρρώστησα..μία μέρα διάβασα ολόκληρη και την επόμενη ήπια ό,τι είδοs τσαγιού υπάρχει και έφαγα από αυτά τα πολυδημητριακά(τοποθέτηση προϊόντοs..λαοθάλασσα αναγνωστών προσπάθησε να παραμείνειs ανεπηρέαστη) μέχρι κομπόστα(..ναι ο μπαμπάs μου υποστηρίζει έντονα τιs θεραπευτικέs τηs ιδιότητεs)..τα όνειρά μου(ήταν που ήταν) νομίζω χειροτερεύουν..γιατί το να μου προτείνουν αs πούμε να γράψω το je veux -που έχω για ξυπνητήρι-στην εξέταση των γαλλικών, μιαs και αυτό τουλάχιστον το ξέρω, ίσωs μεν αποβεί προφητικό..αλλά το λεs σίγουρα και ανησυχιτικό! Αρκετά drama queen..ευτυχώs έχει ημερομηνία λήξηs (7/2/2012)! Καλό διάβασμα(χρειάζεται πού και πού, παρά τιs επιπτώσειs του) και καλή συνέχεια, ή αρχή!

Πήγα σε μάγισσεs σε χαρτορίχτρεs..

Θέλονταs να γράφω εκ πείραs, και μόνο γι' αυτό-καλά ίσωs και από προσωπική περιέργεια-αυτή την εβδομάδα συνέλεξα όσο πιο άμεσα μπορούσα πληροφορίεs, εκτόs από το Δίκαιο των Διεθνών Οργανισμών, και σχετικά με (δύο) μεθόδουs μαντείαs.
 Αρχικά για το γνωστό σε όλουs μαs "φλιτζάνι", το άκουσμα του οποίου είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την εικόνα τηs (πιθανόν Σμυρνίαs) γιαγιάs μαs, τηs Γεωργίαs Βασιλειάδου στην "Καφετζού" ή των κουτσομπόλων τηs γειτονιάs ή του χωριού. Η επαφή μου με την καφεμαντεία έγινε τη Δευτέρα στον Ωκεανό. Διαφορετική, αν όχι ψιλοτρομαχτική, η εικόνα με το που μπαίνειs στο εντελώs γεμάτο, αποκλειστικά από γυναίκεs-που πίνουν(όλωs τυχαίωs) ελληνικό- μαγαζί και σίγουρα πρωτόγνωρη η αίσθηση του να συναντάs το επάγγελμα τηs καφετζούs ενέτη 2012, πόσο μάλλον να σημειώνει τόσο μεγάλη επιτυχία. Το φλιτζάνι αποτελεί συνήθεια αρκετών, κυρίωs γυναικών, και θεωρείται από πολλούs τέχνη(ευτυχώs όχι επιστήμη), ενώ λένε ότι διαμορφώνεται από την αύρα κάθε ανθρώπου, η οποία μεταφέρεται από τα χείλια στον καφέ. Και κάπου εδώ έρχεται το μεγάλο ερώτημα.."Ποιόs τα πιστεύει αυτά;" και το δικό μου συμπέρασμα ότι δεν μπορείs να ξέρειs πόση αξία του δίνειs αν δεν το δοκιμάσειs. Κι εμείs για το χαβαλέ πήγαμε και αν με ρωτάs πιστεύω στην τύχη γενικά και όχι στην ακριβή πρόβλεψή τηs, αλλά μια χαρά τα ταίριαξα όλα στο μυαλό μου και μου πήρε λίγη ώρα να συνειδητοποιήσω ότι ήταν καθαρή αυθυποβολή και λίγεs μέρεs να τσεκάρω ότι πολλά δεν βγήκαν, ακόμα κι αν προσπαθούσα να τα συνδιάσω. Γιατί οκ είναι αρκετά κοινά τα ονόματα από Γ αλλά γιατί να είναι στο δικό μου φλιτζάνι; αρκετά πιθανό να κάνειs ταξίδι, αλλά γιατί να το πει σ' αυτή που όντωs φεύγει; Κάτι τέτοια σκαλωτικά σου λέει και λεs "βρε λεs;".
  Kαι ήρθε χθεs η σειρά τηs χαρτομαντείαs και τηs Κατίναs, γιατί πολύ απλά η πασιέντζα δεν είναι αρκετή πλέον..για να μην την πω passe(ακραίοs χαρακτηρισμόs ξέρω). Η τράπουλα τηs Kατίναs  ή αλλιώs Deste(που σημαίνει σωρόs από τραπουλόχαρτα) αποτελεί την παλαιότερη μέθοδο μαντικήs, καθώs χρησιμοποιούνταν από τιs μάγισσεs τηs Σμύρνηs. (Σήμερα βέβαια πωλείται, εκτόs από ωs συνοδευτικό του ομώνυμου βιβλίου, ακόμα και στο internet, μαζί με το βιβλίο με τιs οδηγίεs και τιs ερμηνείεs κάθε κάρταs..οπότε θεωρητικά μπορεί να την αποκτήσει και να τη χρησιμοποιήσει ο καθέναs, μάγοs και μη. Σ' εμάs τη γνώρισε η μη μάγισσα αλλά ταλαντούχα φίλη μαs Mαίρη.) Η Κατίνα απαντάει σε μια ερώτηση που κάνειs από μέσα σου στην αρχή, η οποία συνήθωs απαντιέται με ναι ή όχι-άρα τα ποσοστά επιτυχίαs τηs μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι  50/50- δίνοντάs σου κάποια επιπλέον στοιχεία για 'σένα και το περιβάλλον σου. Παρόλο που θεωρούνταν ισχυρή μαγεία και υπάρχει η (παράλογη για 'μένα και για σένα) πεποίθηση τηs πιθανήs ύπαρξηs κάποιου είδουs κατάραs αν βρίσειs ή αμφισβητήσειs έντονα την Κατίνα, η αλήθεια είναι ότι και αυτή σε επηρεάζει όσο την αφήσειs! Αν δεν σου αρκεί το να ικανοποίησειs την περιέργειά σου, να κοροϊδέψειs τιs αντιδράσειs των φίλων σου και να γελάσειs με τιs ερμηνίεs των συμβόλων και με τιs προτάσειs για το πώs να τον κατακτήσειs-που θυμίζουν παλαιότερη μορφή του Cosmopolitan-μπορείs ελεύθερα να κατηγορείs την Κατίνα για την καμμένη λάμπα στο δωμάτιό σου.
  Kαθόλου τυχαία η μέρα..Παρασκευή και 13 και σημαδιακό για το πόσο ισχύουν οι προβλέψειs και οι προκαταλύψειs  το ότι σήμερα έκλεψαν το πορτοφόλι τηs μιαs φίληs μου..αλλά η άλλη βρήκε κάτω 50ευρώ. Μπορεί το μόνο που αφήσαμε να είναι το μέντιουμ αλλά όπωs φαίνεται que sera sera ;)

STOP GLOBAL WHINING

Πρόκειται πλέον για παγκόσμιο φαινόμενο. Ντάξει ούτε πρέσβυρα καλήs θελήσεωs είμαι, ούτε ζω στο ροζ συννεφάκι μου και τα βλέπω όλα τέλεια..αλλά φτάνει πια η κλάψα! Οι γυναίκεs έχουν χρεωθεί στο μεγαλύτερο βαθμό τη συνήθεια τηs γκρίνιαs(βλ. φαινόμενο κρεβατομουρμούραs κλπ)-και δεν αρνούμαι ότι ισχύει-απλώs καμιά φορά η συγκεκριμένη οδηγεί στην ικανοποίηση κάποιου απώτερου σκοπού άρα δεν θεωρείται τόσο ανώφελη..τουλάχιστον για το "ασθενέs" φύλο. Συχνά τα ναζάκια και τα νιαουρίσματα(κάποιεs φορέs σε συνδιασμό με τη γνωστη σε όλουs μαs παντόφλα) καλώs ή κακώs φέρνουν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Ωστόσο η ευρύτερη κλάψα για σχεδόν τα πάντα είναι γεγονόs. Θα μου πειs πρόκειται για στοιχείο του χαρακτήρα άρα εξαρτάται από τον άνθρωπο, το ζώδιο(για να μιλήσουμε και λίγο επιστημονικά), διαμορφώνεται απ' τα γεγονότα τηs ζωήs και σίγουρα επιδεινώνεται με την όλη κοινωνική και οικονομική κατάσταση..αλλά ακριβώs επειδή είναι έτσι τα πράγματα τελευταία πρέπει ν' αλλάξει. Κανείs δεν αρνείται την ύπαρξη προβλημάτων(και πολύ πιο κοντά μαs από τα παιδάκια στην Αφρική), όμωs κανένα πρόβλημα δε λύθηκε απλώs με το να το κοιτάμε και να απορούμε για το πώs έγιναν έτσι τα πράγματα..μπορεί να διεκδικεί τον τίτλο τηs πιο κλισέ φράσηs αλλά πάντα μα πάντα υπάρχουν και χειρότερα-το διαπιστώνουμε συχνά μετά την ερώτηση"τι χειρότερο θα μπορούσε να συμβεί;"- και οκ υπαρχουν και καλύτερα ναι' αλλά όλα είναι θέμα προσδοκιών και αν δεν περιμένειs τίποτα είναι πιο εύκολο να εκτιμήσειs ό,τι έχειs. Αυτό που τα χαλάει όλα είναι αυτή η εικόνα που έχουμε για το πωs θα "έπρεπε" να είναι τα πράγματα. Καμιά φορά το να έχειs κάτι και να μην το εκτιμάs είναι χειρότερο απ' το να μην το έχειs καν..τουλάχιστον αν δεν το είχεs ίσωs θα μπορούσε να το έχει κάποιοs άλλοs που θα το θεωρούσε σημαντικότερο ή θα ανέβαινε και στα δικά σου μάτια ώστε να το διεκδικήσειs. Η γκρίνια πηγάζει σίγουρα από την αχαριστία! Το πιστεύω ότι η ευτυχία δεν έρχεται σ' αυτούs που δεν εκτιμούν αυτά που ήδη έχουν..το κάρμα, ο Κουρκούληs, δεν ξέρω αλλά έτσι πρέπει να 'ναι. Στην τελική όταν βλέπειs τα πράγματα θετικά είσαι καλύτερα με τον εαυτό σου, γεγονόs απ' το οποίο λογικά προκύπτει ότι περνάs καλύτερα και είσαι πιο ευχάριστοs στουs γύρω σου με ό,τι συνεπάγεται αυτό με τη σειρά του. Είναι μια αλυσίδα κι αυτή απ' την οποία έχειs μόνο να πάρειs. Γιατί λοιπόν να κάθεσαι να αναλύειs όλα αυτά που σου λείπουν αντί να σκεφτείs και να εκτιμήσειs αυτά που ήδη έχειs; Δοκίμασε να αφαιρέσειs από αυτή την τέλεια εικόνα που έχειs δημιουργήσει για το πώs θα έπρεπε να είναι τα πράγματα αντί αποκλειστικά να προσθέτειs..σκέψου τη ζωή σου χωρίs κάτι απ' όλα αυτά που θεωρείs δεδομένα και δεν πιστεύειs ότι σε κάνουν αρκετά τυχερό. Ε; Άλλωστε(θέλω να πιστεύω) σε κανένα δεν αρέσει να θυμίζει μπαλάντα τουJames Blunt -γνωστού υπερκλάψα- τη φάτσα τηs μονίμωs κλαμένηs Eλπίδαs απ' τη ζωή τηs άλληs(ξέρω εκτόξευσα τα επίπεδα ποιότηταs..) ή την άσχημη πατάτα απ' το 9gag!

Έλα να παίξουμε

 Βάρβαρη,βάναυση,απάνθρωπη ώρα 11:30 Σαββατιάτικα(γιατί το Σάββατο είναι μετά την Παρασκευή) στο ΠΑΜΑΚ. Άλλοι(ψιλοάρρωστοι ή με ιστορικό καθυστερήσεων) μαs εξέπληξαν και τα κατάφεραν αμέσωs,άλλοι μετά το τέταρτο τηλεφώνημα, αρκετοί δυστυχώs δεν τα κατάφεραν καν. 25 συμμετέχοντεs, 5 ομάδεs έτοιμεs για όλα, 2 διοργανώτριεs με άγριεs διαθέσειs..δεν είναι το επόμενο survivor, είναι το low budget-high fun παιχνίδι του κρυμμένου θησαυρού στην πόλη! Aθλητικά παπούτσια,φαντασία και διάθεση για flirt τα απαραίτητα εφόδια σύμφωνα με το event..όλα χρειάστηκαν! Ίσωs η διάθεση να ήταν περισσότερο για παιχνίδι,αλλά για πολλούs δεν είναι το ίδιο; Ορίστηκαν οι επίσημεs ομάδεs,βασικόs κανόναs σύμφωνα με τιs δύο αρχηγούs ότι "δεν υπάρχουν κανόνεs" και "μόνοs εχθρόs ο χρόνοs"..3 διαθέσιμεs βοήθειεs τηλεφώνου. Το σήμα τηs εκκίνησηs δώθηκε και κάθε ομάδα ξεκίνησε την εκτέλεση των αποστολών τηs. Δικιά μαs πρώτη αποστολή "Από κει βλέπειs τ' αστέρια και είναι στο Α.Π.Θ." μετρήστε τα δέντρα περιμετρικά του κτηρίου..αστεροσκοπείο προφανώs,άπειρα τα δέντρα προφανέστερα..έπεσε το πρώτο(και τελευταίο) τηλέφωνο στο οποίο διευκρινίστηκε ότι χρειάζεται μόνο η πρώτη σειρά(ευχαριστώ θεέ μου)..13 τα δεντράκια και φύγαμε για ΧΑΝΘ απ' όπου έπρεπε να συγκεντρώσουμε ένα διαφημιστικό φυλλάδιο για κάθε δραστηριότητα τηs(τα σκαλιά της εισόδου-τα οποία είχα ξεχάσει-δεν ήταν η πιο ευχάριστη έκπληξη, ειδικά αφού έπρεπε να τρέξουμε, αλλά δεν πτωηθήκαμε). Επόμενη δοκιμασία "Πάτε Σβόλου "χ"-όπου χ ο αριθμόs των δέντρων τηs πρώτηs δοκιμασίαs-τραγουδήστε τα κάλαντα στα..κοτίσια (βλ.κοκοκο) και βγάλτε βίντεο ενόs λεπτού". Υποψιάζομαι ότι το πνεύμα των Χριστουγέννων και όχι οι διοργανώτριεs φρόντισε ώστε στη συγκεκριμένη οδό να υπάρχει μαγαζί με χριστουγεννιάτικα και παρά την αιφνιδιασμένη κυριούλα που μιλώνταs στο τηλέφωνο απάντησε "εε παιδιά δύσκολο.δεν είναι εδώ και τ' αφεντικό.." στο "να τα πούμε; δε θέλουμε λεφτά!" μεταφέραμε ώνταs κοκορόμυαλοι το κλίμα τηs φάτνηs, ή έστω του κοτετσιού, στο μαγαζί και σε κάθε ανυποψίαστο περάστικο. Πιθανολογώ ότι και τα υπόλοιπα μέλη τηs ομάδαs θα προτιμούσαν το συγκεκριμένο βίντεο να παραμείνει στην αφάνεια. Νext stop Ζεύξιδοs.."πάρτε έναν καφέ για τη (διοργανώτρια)Δέσποινα..ελπίζω να ξέρετε πώs τον πίνει". Εννοείται δεν ψαρώσαμε και προμηθευτήκαμε αρκετέs ζαχαρίτσεs για παν ενδεχόμενο και τρρρέξαμε να βγούμε μια φωτογραφία στο συντριβάνι τηs πλατείαs Άθωνοs με άκρωs τουριστική διάθεση για να πλησιάσουμε στο τέλοs(λέμε τώρα) τηs αποστολήs. Από εκεί στη Χαλκέων με το σενάριο να λέει "μόλιs φτάσετε στην είσοδο τηs εκκλησίαs δώστε τον καφέ στον πρώτο περαστικό που θα δείτε μπροστά σαs"..καταχάρηκε η κυρία με το ζεστό καφεδάκι δεν το συζητώ και τη βγήκε και τη φωτογραφία-ντοκουμέντο τηs! Δυστυχώs το καφεδάκι ακολούθησε σπριντ ωs την πλατεία του Μπιτ Παζαρ-το οποίο συνειδητοποίησα ότι είναι όνομα και πράγμα, αφού πρόκειται για κανονικό παζάρι, το οποίο δεν είχε τύχει να δω ποτέ μιαs και δεν είχα ξαναεπισκεφτεί την περιοχή πριν νυχτώσει-όπου έπρεπε να εντοπίσουμε τη σακούλα στην οποία θα βάζαμε τα διαφημιστικά τηs ΧΑΝΘ. Ευτυχώs η σακούλα ήταν εκεί παρά τον πολύ κόσμο και για κάποιο λόγο τη βρήκαμε αμέσωs, στην κουφάλα του κεντρικού δέντρου. Εκεί ήταν και το στοιχείο τηs τελικήs δοκιμασίαs που πιθανόν να μαs οδηγούσε στη νίκη..η λαδόκολλα,το προσπέκτ και το μαγνητάκι από τα Μπακαλιαράκια του Αρίστου σε συνδιασμό με το γρίφο τον οδηγιών "εκεί πουλάν αυτό που θεs" μαs έκαναν να τρέξουμε ωs τα λαδάδικα, στην πλατεία Μοριχόβου. Το κακό ήταν ότι με το "τρέξουμε" κυριολεκτώ..full speed απ'το Μπιτ Παζαρ που(για να μην εκτοξεύω άλλο την αγωνία) μπορεί μαs στέρησε εντελώs την αναπνοή και τα πόδια μαs, μαs χάρισε όμωs τη μεγάλη νίκη πού εκτόs από την απόλυτη ηθική ικανοποίηση μαs πρόσφερε και δωρεάν φαγητό στα Μπακαλιαράκα όπου έληξε η δοκιμασία με δηιγήσειs των περιπετειών κάθε ομάδαs, πολύ γέλιο και ακόμα περισσοτερο φαίι! Χαρακτηριστικέs oι περιγραφέs του ζεϊμπέκικου των αγοριών μπροστά από το Τουρκικό Προξενείο και δίπλα από την κλούβα για τo οποίo τουs άξιζε ίσωs και παραχώρηση τηs νίκηs, τηs αναπαράστασηs ενόs γάμου(καλύτερου κι απ' του Κουτρούλη) μιαs άλληs ομάδαs μπροστά στην Καμάρα και η έκπληξη κάποιων να βρεθούν σε πολυκατοικία με χαλασμένα θυροτηλέφωνα ενώ η αποστολή τουs ζητούσε να τα χτυπήσουν και αν ακούσουν το σύνθημα των οδηγιών να είναι οι νικητέs.
Ήταν σίγουρα μια απ' τιs πιο ευχάριστεs και διαφορετικέs μέρεs του '11, παρόλο που ήταν αρκετέs οι φάσειs που κινδύνεψε η ζωή μου..απ' τα αυτοκίνητα στουs δρόμουs που δεν κοιτούσα καν ή και από ανακοπή για προαναφερθέντεs λόγουs. Μπορεί να άκουσα αρκετέs φορέs την ερώτηση "Πόσο χρονών είστε;" αλλά ακριβώs επειδή η απάντηση είναι 19 χαιρόμουν να τη δίνω! Μ΄ άρεσε που είχαμε την ευκαιρία να παίξουμε πάλι επίσημα..θύμιζε πολλά απ' τα παιχνίδια στη γειτονιά πριν κάτι χρόνια, ή την κατασκήνωση και ήταν ίσωs ακόμα καλύτερο γιατί δεν ήταν πια συνήθεια και ήταν και με παιδάκια που δεν ξέραμε και γνωρίσαμε και σε πολλά μέρη τηs πόληs που ακόμα κι αν τα ξέραμε όλο και κάτι παραπάνω μάθαμε γι' αυτά. Χαίρομαι και που υπάρχουν άτομα με ιδέεs και φαντασία να οργανώνουν τέτοιεs μέρεs που μαs κάνουν να ξεφεύγουμε από κάθε πιθανή βαρεμάρα και μιζέρια. Ψήνεται το επόμενο, ακόμα πιο οργανωμένο κυνήγι θησαυρού.  SPREAD YOUR MADNESS :)